دانلود مقاله روابط بین اینرسی دانش، یادگیری و نوآوری سازمانی

چکیده

همانند قدرت و منبع، دانش نیز یکی از دارایی های مهم برای افراد و سازمان ها محسوب می شود.از این رو مدیریت دانش تبدیل به یکی از مسائل مهم در شرکت ها و سازمان ها شده است. با این حال بسیاری از افراد در مواجهه با مشکلات، به دانش پیشین و قبلی خود و نیز تجربه برای حل آن متوسل می شوند. چنین راهبرد حل مسئله ای موسوم به اینرسی دانش است. هدف این مطالعه تبیین ساختار اینرسی دانش و بررسی روابط بین اینرسی دانش، یادگیری سازمانی و نوآوری است. مدل سازی معادلات ساختاری برای بحث در خصوص درجه تاثیرات هر یک از ساختار ها روی یک دیگر و این که آیا روابط آن ها در انواع سازمان های مختلف متغیر است مورد استفاده قرار می گیرد. یک تحقیق پرسش نامه ای برای جمع اوری داده ها از سازمان های دولتی و نیز شرکت های خصوصی انجام شد. مجموع 485 پاسخ معتبر جمع اوری شد. نتایج ما نشان می دهد که اینرسی دانش شامل اینرسی یادگیری و اینرسی تجربه است. روابط بین این سه متغیر به شرح ذیل است. نخست این که انیرسی دانش تاثیری متعادل کننده روی نواوری سازمانی توسط یادگیری سازمانی اعمال می کند. دوم این که وقتی اعضای شرکت دارای اینرسی یادگیری کم تر و یا بیشتری از اینرسی تجربه دارند ، عملکرد یادگیری سازمانی بهتر خواهد شد.
لغات کلیدی: اینرسی دانش، یادگیری سازمانی، نواوری سازمانی، آنالیز مولفه اصلی، مدل سازی معادله ساختاری
1-مقدمه
هم مانند قدرت و هم مانند منابع، دانش از نظر راهبردی برای افراد و شرکت ها حایز اهمیت است. سومین انقلاب صنعتی بر اساس دانشی است که موجب تغییرات شیوه ایجاد ثروت و اقتصاد توسط افراد و شرکت ها می شود. از این رو مدیریت موفق دانش می تواند یک عامل اساسی تعیین کننده بقای شرکت ها در اقتصاد دانش محور تلقی شود.
از دهه 1990 به بعد، توجه زیادی در جهت کشف مدیریت دانش و توسعه تئوری های مدیریت دانش ملاحظه شده است. نوکانا 1994 تئوری خلق دانش سازمانی را ارایه کرد که در آن شرکت ها به پذیرش و اتخاذ ایده های بدیع ضمن اصللاح روش های عملیاتی قدیمی و خلق روش های جدید تشویق و ترغیب می کند.نوآوری ها پیش نیاز خلق دانش و اساس مدیریت آن محسوب می شوند. در حالی که انسان با یک محیط به شدت در حال تغییر مواجه شده است، نواوری می تواند موجب افزایش انعطاف پذیری سازمان ها و شرکت ها شود که یک عامل کلیدی برای بقا و موفقیت آن محسوب می شود. دراکر 1985 دانش را تنها منبع مزیت رقابتی شرکت ها عنوان کرده است. از این رو برای کاهش و رفع چالش های فعلی، شرکت ها بایستی در جست و جوی روش های جدید برای تقویت دانش و توسعه دانش برای مدیریت هر چه کارامد تر آن و استفاده هر چه موثر تر می باشند.
با این وجود، موانع در راه مدیریت کارامد و موثر دانش بسیار اند.با بهره گیری از اصول اینرسی در فیزیک برای مدیریت دانش، لیو 2002 بیان داشت که اینرسی دانش می تواند موجب کاهش توانایی سازمان برای یادگیری و حل مسئله شود.اغلب برخی از روش های رایج حل مسئله برای صرفه جویی در زمان، نیروی کار و نیز اجتناب از ریسک اتخاذ می شوند. منابع دانش راکد و تجربه های کهن و قدیمی و منسوخ راه حل ها و رویکرد های یکسانی در خصوص حل مسئله در اختیار می گذارند. چنین قابلیت پیش بینی در رفتار مدیریتی موجب شده است تا در محیط های فوق العاده رقابتی شرکت ها در معرض ریسک زیادی قرار گیرند. اینرسی نه تنها دارای اثرات منفی روی بهره وری دانش می باشد بلکه ممکن است موجب فاش شدن راز های شرکت و راهبرد های اتخاذ شده توسط ان شود. به عبارت دیگر، سازمان های دارای تفکر و تصمیم گیری اینرسی در معرض شکست و خسران می باشند. این موجب افزایش اهمیت نواوری ها در مدیریت دانش شده و این که شرکت ها باید تلاش های زیادی را در جهت اجتناب از نواوری کنند.
تئوری اینرسی دانش پیشنهادی توسط لیو 2002، به طور تجربی تست نشده است. از این رو تحقیق حاضر بر آن است تا ساختار و مولفه های اینرسی دانش را با استفاده از آنالیز مولفه های اصلی بررسی و روابط بین اینرسی دانش، یادگیری و نواوری سازمانی را با رویکرد مدل سازی معادله ساختاری تشریح کند. نمونه سازمان های مورد مطالعه شامل سازمان های دولتی(مرکزی و منطقه ای) علاوه بر شرکت های خصوصی و نیمه دولتی ( تولیدی و خدماتی ) می باشد.