دانلود مقاله ادغام روش مسیریابی در شبکه های بی سیم موقت

مقدمه
شبکه ويژه موبايل (MANET) مجموعه اي از کامپيوترهاي متحرک متصل از طريق سينک هاي بي سيم است . با همکاري بسته هاي مسير يابي در ميان گره ها ، اين گره ها مي توانند بدون هر ساختاري ، بايکديگر ارتباط داشته باشند. بنابراين شبکه هاي ويژه اغلب براي استفاده در موقعيتهاي اظطراري از قبيل محيطهاي حادثه و کشمکشهاي نظامي پيشنهاد مي شود . مهم است که شبکه هاي ويژه بايد به تغييرات توپولوژيکي شبکه و تقاضاهاي ترافيک به صورت به يک روش مناسب واکنش دهند و پهناس باند دروني  محدوديت هاي انرژي را رعايت کنند (24) . چنيني پروژه ، عملکرد الگوريتم هاي مختلف مسير يابي ويژه را مقايسه مي کند (20) ، (10) ، (5) ، (17) . همه آنها پي بردند که هر الگوريتم مسير يابي مي تواند در شرايط مشخص بسته به حجم کار زمينه ، ويژگيهاي شبکه يا الگوي تغيير پذيري گره ، کارايي بيشتري نسبت به بقيه داشته باشند .

گري و همکاران (10) چهار الگوريتم مختلف مسير يابي را مقايسه کردند aodv  (20) ، odmrp (16) ، aprl (15) و stara (11) ، (12) . مولفان از هر دو شبيه سازي و آزمايشات واقعي صفحه آزمايش استفاده کردند و پي بردند که تحت شرايط مختلف شبکه بي سيم ، عملکرد وابسته ، يکسان نبود . براي مثال نسبت تحويل پيغام ODMRP بهتر از نسبت در بيرون است در حاليکه AODV نسبت بالائي در تحويل پيغام در درون دارد (10) بروج و همکاران (5) DSDV  ، TORA ،  DSR و AODV  را مقايسه کردند فهميدند که خسارت مسير يابي DSDV  تقريبا با توجه به ميزان تغيير پذيري ثابت بود ، در حاليکه خسارت مسير يابي TORA  ، DSR  و AODV  کاهش مي يابد همانظور که ميزان تغيير پذيري کاهش مي بايد . لي و همکاران (17) ، ODMRP  ، AMROUT (4) ، CAMP  (8) ، AMRIS (29) و طغيان را مقايسه کردند ، به اين نتيجه رسيد ند که در يک سناريوي موبايل ، پروتکلهاي چند مسيري (ODMRP) کارائي بيشتري نسبت به پروتکلهاي درختي ( AODV) داشته باشند اما اشاره کردند که ODMRP  روندي از افزايش سريع خسارت را با افزايش تعداد ارسال کننده ها نشان مي دهد . ناندا ( 20) ، LAR  ، MLAR  ،  AODV  و  AOMDV  را در شبيه سازي وسع در الگوهاي تغيير پذيري در 2O  و 3O  مقايسه کرد و مزاياي متمايزي را براي يک پروتکل بيش از ديگيري در ترافيک متفاوت مربوط و شرايط تغيير پذيري به دست آورد .

پروتکلهاي مسير يابي شبکه ويژه بي سيم معمولاً به دو گروه تقسيم مي شوند : مسير يابي کنش گرا ( جدول انجام شده ) و واکنشگر ( بنا به تقاضا ) ( 26) پروتکلهاي مسير يابي کنش گرا مسير ها را در حالت پيشرفته محاسبه مي کنند ، در حاليکه پروتکلهاي مسير يابي واکنش گرا مسير ها را تنها موقع لزوم محاسبه مي کنند . هر دو آنها مزايا و مضراتي دارند . بنابراين پروتکلهاي مسير يابي هيبريد هر دو مد مسير يابي کنش گرا و واکنش گرا پيشنهاد شده اند ( 13) ، (21 ) ، ( 23) . پروتکلهاي مسير يابي منطقه ( ZRP ) ( 13) شبکه را به مناطقي در اندازه هاي متغيير تقسيم مي کند .  مسير يابي درون منطقه از الگوريتمهاي کنش گرا استفاده مي کند و مسير يابي بين مناطق از الگوريتم هاي واکنش گر استفاده مي کند . الگوريتم هاي مسير ابي هيبر يد ديگري وجود دارد که الگوريتم هاي مسير يابي کنش گرا  و واکنش گر را از قبيل harp  ( 21) و SHARP  (23)  ترکيب مي کند . براي کاهش خسارت اين روشهاي هيبريد نزديک گره ها ، دسته بندي شده و الگوريتمهاي مسير يابي کنش گرا را درون گروه ها استفاده مي کنند و الگوريتم هاي مسير يابي واکنش گر را بين گروه ها استفاده مي کنند . چن و همکاران (6) مسي يابي تطابقي را با ساتفاده از کلاستد پيشنهاد دادند که توان عملياتي را تا حد %80 بهبود مي داد