دانلود مقاله رابطه روانشناسی و دین

هدف این مقاله روشن ساختن رابطه بین روانشناسی و دین، آشکار ساختن مکمل متقابل آنها، نشان دادن راه هایی برای مشارکت متقابل و به امید ایجاد پل محکمی بین این دو حوزه از وجود انسان است.

ما با بررسی انواع ممکن و ایده آل رابطه بین دین و روانشناسی شروع خواهیم کرد. برخی از مسائل روش شناختی ناشی از رشته های مربوطه آنها روشن خواهد شد. سپس نقد روان‌شناختی دین مورد بحث قرار می‌گیرد و به دنبال آن کمک‌های روان‌شناسی به دین ارائه می‌شود. در نهایت، گرایش‌ها یا مکاتب فعلی در روان‌شناسی به‌طور خلاصه به‌عنوان نشانه‌هایی از پر کردن شکاف روانی-مذهبی ارائه خواهند شد.

مدل های رابطه آلفرد دارونین

در بررسی رابطه روانشناسی و دین توجه می کنم توازی در حال ظهور بین توسعه تاریخی و مفهوم سازی سیستماتیک این رابطه. در توسعه تاریخی خود، روابط بین طرفداران دو رشته از تضاد تلخ، هر چند پرخاشگری منفعلانه، بی تفاوتی سرد، همزیستی مسالمت آمیز، بی طرفی خیرخواهانه، احترام متقابل تا شناخت علمی متقابل متغیر بود. در مفهوم سازی سیستماتیک خود، رابطه ابتدا بر اساس یک مدل تعارض عمل می کرد که در آن هر رشته یک موقعیت «برد- باخت» را اتخاذ می کرد، مفروضات دیگری را به چالش می کشید، در اعتبار روش دیگری تردید داشت و حقیقت محتوای دیگری را زیر سوال می برد. با این حال، این نگرش بعداً به تحمل تفاوت ها تغییر کرد که در نهایت منجر به تکمیل نقش ها و امکان غنی سازی متقابل شد.

چیزی که به نظر می رسد برای یک رابطه سالم لازم است ایجاد است هویت مناسب هر رشته با تعریف اهداف، روش ها و حوزه های تحقیق خاص مربوطه که یکی را از دیگری متمایز می کند. با این حال، این تمایز تنها یک طرف رابطه آنها را تشکیل می دهد و در نهایت باید به یکپارچگی در سطح بالاتر منجر شود. این یکپارچه‌سازی، اشتراک اهداف نهایی، مکمل روش‌های مربوطه، همپوشانی اجتناب‌ناپذیر موضوع‌شان، و مشارکت متقابل در زمینه‌های مختلف کاربردشان را نشان می‌دهد.