دانلود مقاله کاربرد نانوذرات در داروسازی هدفمند با کنترل زمانی

ریال460.000

این محصول یک مقاله به زبان فارسی با عنوان “کاربرد نانوذرات در داروسازی هدفمند با کنترل زمانی” بوده و در دو فرمت word و pdf آماده خریداری و دانلود فوری می باشد.

 

مشخصات مقاله
عنوان مقاله کاربرد نانوذرات در داروسازی هدفمند با کنترل زمانی
فرمت مقاله ورد تایپ شده با قابلیت ویرایش (DOCX) و پی دی اف (PDF)
تعداد صفحات مقاله 16 صفحه
سایز متن مقاله 14
فونت متن مقاله بی نازنین
رشته های مرتبط با این مقاله پزشکی
گرایش های مرتبط با این مقاله نانوتکنولوژی پزشکی – داروسازی
موضوعات نانوتکنولوژی (نانوفناوری)
منبع و رفرنس ندارد
کد محصول w2016
حجم فایل 1Mb
وضعیت آماده خرید و دانلود

 

فهرست مطالب مقاله
مقدمه
پلاتفرم های نانوذرات برای دارورسانی هدفمند و زمانی(موقت)
پلاتفرم های لیپوزومی
نانوذرات پلیمری
نانوذرات هیبریدی لیپید-پلیمر
آپتامرها
پپتیدها
قند ها
مولکول های کوچک
نتیجه گیری

 

بخشی از متن مقاله
مقدمه
فناوری های نانوذرات درمانی (NP) دارای پتانسیل ایجاد تحویل در فرایند های تولید دارو و تغییر چشم انداز صنعت داروسازی دارند(1-5). به دلیل خواص فیزیوشیمیایی منحصر به فرد خود، نانوذرات دارای کاربرد شناخته شده ای در تحویل یا رساندن طیف وسیعی از مولکول ها به مناطق مطلوب در بدن می باشند. فناوری های نانوذرات موجب بهبود شاخص درمانی داروها با افزایش کارایی آن ها و قابلیت دوام در بدن می شوند. در عین حال، این نانوذرات قادر به بهبود قابلیت دسترسی زیستی داروهای نامحلول در آب، حمل بارهای دارویی بزرگ و حفاظت از معرف ها و عوامل دارویی در برابر موانع فیزیولوژیکی علاوه بر توسعه دسته های جدید از ماکرومولکول های بیواکتیو می باشند( DNA و si-RNA). به علاوه گنجاندن معرف های عکس برداری درون نانوذرات به ما امکان مشاهده و ترسیم مکان های تحویل دارو و پایش کارایی داروها را در بدن موجود زنده می دهد( 6-7). به همین سبب ، تاکنون بیش از دهها فراورده نانوفناوری به تایید وزارت دارو و غذا برای استفاده های بالینی رسیده و بسیاری دیگر تحت توسعه بالینی و پیش بالینی هستند( 2،8،9). نکته جالب این که، اکثریت قریب به اتفاق این فراروده های نانوفناوری نسل اول و مورد تایید از نظر بالینی متشکل از کانژیگت های دارویی لیپوزومی و دارو-پلیمر می باشند که نسبتا ساده بوده و به طور کلی فاقد اجزا و مولفه های آزاد سازی دارویی کنترل شدع و هدف یابی فعال هستند. به منظور تولید و توسعه نانوذرات های ایمن و کارامد تر، محققان یک سری پلاتفرم های نانوذرات چند کارکردی جدید را برای هدف یابی خاص بافتی/سلولی، سیستم های دارورسانی پایدار، ترکیبی از دارو های دارای عملکرد همزمان و غیره را طراحی کرده اند. در میان این کارکرد ها و وظایف، اعتقاد ما بر این است که کنترل های مکانی و زمانی در تحویل دارو یا دارورسانی می تواند برای توسعه فراورده های نانوفناوری نسل بعد حیاتی است(5).
دارو رسانی یا تحویل دارو کنترل شده مکانی را می توان توسط الحاق نانوذرات دارویی کپسوله شده با لیگاند های هدف حاصل کرد که خود موجب تسهیل تحویل تمایزی و انتخابی نانوذرات به سایت های اختیار شده ضمن کاهش اثرات جانبی نا مطلوب می شوند. از زمان انتشار و توصیف لیپوزوم های هدفمند خاص سلولی در 1980،(10-11) نانوذرات هدفمند، نتایج امید بخش بالینی و پیش بالینی را در درمان بیماری های مختلف به معرض نمایش گذاشته اند. برای هدف یابی سلول تومور، حضور لیگاند های هدف یابی می تواند موجب بهبود و افزایش جذب و نگهداشت داروها توسط اندوسیتوسیز گیرنده شود و این در حالی است که رسوب و انباشت توموری توسط افزایش تراوایی و اثر EPR(12) تحت تاثیر خواص فیزیوشیمایی نانوذرات و نیمه عمر طولانی گردش است( شکل 2.1).
هدف یابی فعال نانوذرات از اهمیت خاصی برای دارورسانی ماکرومولکول های زیستی(DNAو si-RNA) برخوردار است که خود مستلزم تحویل درون سلولی دارو برای فعالیت زیستی است(3). در رابطه به هدف یابی اندوتلیال وریدی برای تومور شناسی یا شاخص های قلبی عروقی، هدف یابی لیگاندی می تواند دارای اهمیت و ضرورت زیادی جهت محل یابی نانوذرات باشد که در عین حال تابعی از EPR نیست( شکل 2.1)(13-15). به علاوه، تلاش هایی برای انتقال دارو ها از موانع و مرزهای اندوتلیال و اپیتلیال با نانودرمان ها(سد های خونی مغزی) توسط ترانسیتوسیز لیگاندی(16) انجام پذیرفته است. اخیرا، نانوذرات هدف یابی شده در حل مشکلات و مسائل پیچیده مقاومت چند دارویی بهره برداری شده اند(8).
فناوری آزاد سازی کنترل شده پلیمر موجب کنترل زمانی در معرض قرار گیری در برابر داروها شده و طی 4 دهه گذشته همه شاخه های پزشکی از آن ذی نفع شده اند. بسیاری از فراورده هایی که از این فناوری استفاده کرده و بهره می برند ، در حال حاضر دارای موارد کاربرد بالینی هستند که شامل Atridox, Lupron Depot, Gliadel, Zoladex, Trelstar,Depot, و Sandostatin هستند. نانوذرات پلیمری قادر به کپسوله سازی دارو ها بوده و آ ن ها را به میزان ثابت و پایدار در طیف بهینه غلظت دارو آزاد می کند. به همین ترتیب موجب افزایش کارایی درمان، افزایش سازکاری بیمار و تسهیل استفاده از داروهای ناپایدار و سمی و قابل انحلال می شود(17-18). به طور کلی انتشار و آزاد سازی دارو را می توان توسط انتشار مولکول های دارو توسط ماتریکس پلیمر یا سطح تمایزی و فرسایش پلیمری(19) کنترل و تنظیم کرد. به همین منوال، انتشار و ازاد سازی دارو تحت تاثیر شرایط خرد محیطی داخلی ( تغییر در اسیدیته، دما و فعالیت های آنزیمی) و نیز رویداد های خارجی( میدان الکتریک، میدان مغناطیسی، التراسوند) است(20-22). با دست ورزی بیشتر لیگاند های هدف یابی می تواند نانوذرات پلیمری را به معرف های درمانی تحت فرایند کنترل مکانی زمانی تحویل می دهد که خود برای بسیاری از کاربرد های پزشکی ضروری است.
در این فصل، ما تاکید خاصی بر انواع مختلف پلاتفرم های نانوذرات ارگانیک(الی)( لیپوزوم ها، نانوذرات پلیمری، نانوذرات هیبرید لیپید-پلیمر و دندریمرها)، کاربرد آن ها در دارورسانی تحت کنترل زمانی و مکانی مولکول های درمانی و طراحی بهینه آن ها برای نظارت های ایمنی علاوه بر مرور کلاس های مختلف لیگاند برای کاربرد های دارورسانی هدف مند خواهیم داشت.

 

وضعیت هزینه

ویژه با هزینه

دکمه بازگشت به بالا